'The Mirror' [ Horror Stories - 1 ]
'The Mirror' ကၽြန္ေတာ္ဒီေန႔ အရမ္းပင္ပန္းေနတယ္။ အလုပ္ကျပန္ေတာ့ အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ညစာေတာင္ မစားႏိုင္ဘူး၊ ထိုးအိပ္ေတာ့တာပဲ။ ည ၁၁ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ႏိုးလာတယ္။ ဗိုက္ထဲမွာလည္း တဂြီဂြီျမည္လို႔။ တကယ္တမ္းက ဗိုက္ဆာလို႔ ႏိုးလာတာမဟုတ္ဘူး။ ခပ္ျပင္းျပင္း တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ လူက အလိုလိုႏိုးလာတာ။ နည္းနည္းေတာ့ ေဒါသထြက္သြားတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း သိတယ္မလား၊ အိပ္ေကာင္းေနခ်ိန္ အဖ်က္အေမွာင့္ဝင္ရင္ သိပ္စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းတာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိကမပြင့္တပြင့္ အိပ္မံႈစုတ္ဖြားနဲ႔ပဲ တံခါးမႀကီးကို သြားဖြင့္လိုက္တယ္၊ ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူး။ မေက်နပ္လို႔ စႀကၤန္ကိုထြက္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေတာ့ လမ္းမေပၚမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ ေၾကာင္တစ္ၿမီး ဘာမွမ႐ွိ၊ အရာအားလံုးက မႈန္ဝါးဝါးနဲ႔ပဲ၊ လမ္းထိပ္ကမီးတိုင္ရဲ႕ အလင္းေရာင္ကိုေတာင္ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရတဲ့အေနအထား။ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔႐ွိတာမို႔ အိမ္ထဲျပန္ဝင္မယ္အလုပ္ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲ ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္နဲ႔ တံခါးေခါက္သံ ၾကားလိုက္ရတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ အိပ္ခန္းတံခါးျဖစ္မွာေပ့ါ။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲကလို ၾကက္သီးထစရာေကာင္းတဲ့ တံခါးေခါက္သံမ်ိဳးကို သြားေတြးမိလိုက္ေသးတယ္။ အဟက္ ... ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ခ်င္သြားတယ္။ သိတယ္မလား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုပဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္အကြက္ နင္းေနၾက။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္ေနၿပီဆိုတာ အလိုလိုသိလိုက္တယ္။ အရင္ကလဲ ဒီလိုပဲ။ တစ္ေရးႏိုး သန္းေခါင္ယံႀကီး အိပ္မက္,မက္ေကာင္းတုန္း႐ွိေသး၊ ေျခသံမျမည္ျမည္ေအာင္ အိမ္ကိုပတ္ၿပီး မေျပး႐ံုတမယ္ လမ္းေလွ်ာက္ၾကတာေလ။ ကၽြန္ေတာ္က သူခိုးထင္ၿပီး ဖုန္းမေခၚလိုက္တာ သူတို႔ကံေကာင္းသြားတယ္။ ခုလဲလာျပန္ၿပီ၊ တံခါးေခါက္မႈ။ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္သြက္သြက္ပဲ အိပ္ခန္းထဲဆီကို လွမ္းသြားလိုက္တယ္။ သူတို႔ေတြ အခန္းထဲေန အျပင္ကို ျပန္မထြက္ႏိုင္ခင္ အရင္မိေအာင္လို႔ေပါ့။ တံခါးေခါက္သံဆံုးဆံုးျခင္းပဲ ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းေ႐ွ႕ကို ေရာက္သြားတယ္။ မဟုတ္ဘူးဗ် … အိပ္ခန္းတံခါးက မဟုတ္ဘူး။ စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ ကၽြန္ေတာ့္လႈပ္႐ွားမႈေတြ ရပ္တန္႔သြားတယ္။ မသိေတာ့ဘူး။ အလဟႆ ကၽြန္ေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္မခံဘူး။ အဲ့ေကာင္ေတြ ၾကားေလာက္တဲ့အသံနဲ႔ တစ္ခြန္းေလာက္ဆဲလိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ခုတင္ေဘးက မွန္ဘီ႐ိုေ႐ွ႕ ရပ္လိုက္တယ္။ ၾကည့္ပါဦး … ႐ံုးတက္ဝတ္စံုဝတ္လ်က္သား၊ နက္ကတိုင္ကလည္း ေလ်ာ့ၿပီး အက်ႌကလည္း တြန္႔ေၾက၊ ဆံပင္ဆုတ္ဖြားနဲ႔ တကယ့္ကို လမ္းသရဲပံုေပါက္ေနပါေရာလား။ “ေဒါက္ေဒါက္” ….. ကၽြန္ေတာ့္ ေက်ာျပင္တစ္ခုလံုး ၾကက္သီးဖ်န္းခနဲ ထသြားတယ္။ ေခါင္းေပၚကဆံပင္ေတြ ဖ်တ္ခနဲ ေထာင္သြားတယ္ထင္တယ္။ ဗိုက္ဆာတာကို သတိမရေတာ့သလို ကၽြန္ေတာ္ မွန္ေ႐ွ႕မွာ ငူငူႀကီး ရပ္လို႔၊ ၾကက္ေသေသသြားတယ္။ တံခါးေခါက္သံက ကၽြန္ေတာ့္ေ႐ွ႕မွာ႐ွိတဲ့ မွန္ထဲက ထြက္ေနတာေလ … ။ ေမာင္မိုးလတ္ …………. NOTES: Adaptation from one of the Short Two-Sentence Horror Stories.
